| Poprzednia rewizja po obu stronachPoprzednia wersjaNowa wersja | Poprzednia wersja |
| ewolucja_zmian_przepisow_walki_judo_1970-2010_stanislaw_kacprzycki [2021/04/28 14:21] – Krzysztof Głaz | ewolucja_zmian_przepisow_walki_judo_1970-2010_stanislaw_kacprzycki [2025/11/20 13:06] (aktualna) – edycja zewnętrzna 127.0.0.1 |
|---|
| ====== Ewolucja zmian przepisów walki Judo 1970-2010 ====== | ====== Ewolucja zmian przepisów walki Judo 1970-2010 ====== |
| | {{ :osoby:stanislaw-kacprzycki.jpg?200|}} |
| Opublikowano za zgodą autora: [[Stanisław Kacprzycki]] | Opublikowano za zgodą autora: [[Stanisław Kacprzycki]] |
| |
| | |
| Człowiekiem, który postanowił ożywić stare metody sztuki walki i uratować je przed całkowitym zapomnieniem był [[JIGORO KANO]] (1860 – 1938). Urodził się 7 października 1860 w Mikage, niedaleko Kobe, jako trzeci syn Jirosaku Mareshiba Kano, związanego z rządem wojskowym (szogunatem). Ponieważ był drobny i delikatny nazywano go „mały Nobunosuke”(słynny wojownik, który choć niezbyt wysoki, to jednak swoją odwagą zapewnił cesarzowi tron). Rodzina, dobrze sytuowana, była znana w Mikage z produkcji sake. W 1873 roku został uczniem prywatnej szkoły brytyjskiej w Tokio gdzie, ze względu na doskonałe wyniki w nauce uważano go za cudowne dziecko (Adam 1996). Był człowiekiem niewielkiego wzrostu (ok. 155 cm) i małej wagi (ok. 50 kg) a przy tym zbyt dumnym aby znosić upokorzenia od silniejszych kolegów postanowił nauczyć się bronić. Już jako student literatury tokijskiego Uniwersytetu Cesarskiego pod koniec lat 70-tych XIX wieku rozpoczął poszukiwania i studiował zanikające sztuki walki u starych nauczycieli. Zaczął u Teisonuke Yagi i Hachinosuke Fukuda ze słynnej szkoły Tenshin-Shinyo-Ryu. Gdy w 1879 roku Fukuda zmarł Kano przejął jego rękopisy i kontynuował ćwiczenia u Masatomo ISO, uważanego wówczas za jednego z najlepszych techników ju-jutsu. Już wtedy Kano stawał się wzorcem dla innych studentów. Iso zmarł w 1881 roku więc Kano przeniósł się do mistrza [[Tsunetoshi Iikubo]] ze szkoły Kito-Ryu. [[Jigoro Kano]] wykupywał z księgarni różne zapiski dotyczące ju-jutsu. W 1882 roku, pieniądze zarobione za przetłumaczenie z angielskiego na japoński „Traktatu o etyce” Kano poświęcił na wybudowanie DOJO (miejsce poszukiwania drogi), o powierzchni dwunastu tatami (wymiary tatami: 188 x 94 x 6 cm). Znalazł na nie miejsce w kącie starej świątyni Eishoji. Był już profesorem na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Gakushuin a w buddyjskiej świątyni Eishoji prowadził prywatne kursy angielskiego i z ekonomii politycznej. Po nauce studenci w dojo ćwiczyli ju-jutsu razem ze swym profesorem Kano. Z czasem coraz bardziej uświadamiali sobie, że profesor Kano traktuje ćwiczenia bardzo poważnie a nie jak zwykłe hobby. | Człowiekiem, który postanowił ożywić stare metody sztuki walki i uratować je przed całkowitym zapomnieniem był [[JIGORO KANO]] (1860 – 1938). Urodził się 7 października 1860 w Mikage, niedaleko Kobe, jako trzeci syn Jirosaku Mareshiba Kano, związanego z rządem wojskowym (szogunatem). Ponieważ był drobny i delikatny nazywano go „mały Nobunosuke”(słynny wojownik, który choć niezbyt wysoki, to jednak swoją odwagą zapewnił cesarzowi tron). Rodzina, dobrze sytuowana, była znana w Mikage z produkcji sake. W 1873 roku został uczniem prywatnej szkoły brytyjskiej w Tokio gdzie, ze względu na doskonałe wyniki w nauce uważano go za cudowne dziecko (Adam 1996). Był człowiekiem niewielkiego wzrostu (ok. 155 cm) i małej wagi (ok. 50 kg) a przy tym zbyt dumnym aby znosić upokorzenia od silniejszych kolegów postanowił nauczyć się bronić. Już jako student literatury tokijskiego Uniwersytetu Cesarskiego pod koniec lat 70-tych XIX wieku rozpoczął poszukiwania i studiował zanikające sztuki walki u starych nauczycieli. Zaczął u Teisonuke Yagi i Hachinosuke Fukuda ze słynnej szkoły Tenshin-Shinyo-Ryu. Gdy w 1879 roku Fukuda zmarł Kano przejął jego rękopisy i kontynuował ćwiczenia u Masatomo ISO, uważanego wówczas za jednego z najlepszych techników ju-jutsu. Już wtedy Kano stawał się wzorcem dla innych studentów. Iso zmarł w 1881 roku więc Kano przeniósł się do mistrza [[Tsunetoshi Iikubo]] ze szkoły Kito-Ryu. [[Jigoro Kano]] wykupywał z księgarni różne zapiski dotyczące ju-jutsu. W 1882 roku, pieniądze zarobione za przetłumaczenie z angielskiego na japoński „Traktatu o etyce” Kano poświęcił na wybudowanie DOJO (miejsce poszukiwania drogi), o powierzchni dwunastu tatami (wymiary tatami: 188 x 94 x 6 cm). Znalazł na nie miejsce w kącie starej świątyni Eishoji. Był już profesorem na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Gakushuin a w buddyjskiej świątyni Eishoji prowadził prywatne kursy angielskiego i z ekonomii politycznej. Po nauce studenci w dojo ćwiczyli ju-jutsu razem ze swym profesorem Kano. Z czasem coraz bardziej uświadamiali sobie, że profesor Kano traktuje ćwiczenia bardzo poważnie a nie jak zwykłe hobby. |
| {{ ::kacprzycki-ewlucja-przepisow:judogi-jigoro-kano.jpg?400|Kimono mistrza Kano uszyte przez jego siostrę, pod koniec nauki ju-jutsu w szkole Kito-Ryu (1881 r.)}} | |
| | {{ ::kacprzycki-ewlucja-przepisow:judogi-jigoro-kano.jpg?200|Kimono mistrza Kano uszyte przez jego siostrę, pod koniec nauki ju-jutsu w szkole Kito-Ryu (1881 r.)}} |
| |
| [[Jigoro Kano]] posiadł już ogromną wiedzę teoretyczną i praktyczną z ju-jutsu. Usystematyzował i ulepszył chwyty starego ju-jutsu dokładając do nich wiele własnych przemyśleń. Usunął z ju-jutsu elementy mogące zagrażać życiu i zdrowiu ćwiczących, a zarazem wprowadził w to miejsce wiele nowych technik, stworzonych przez siebie i nadał im taką formę, w jakiej obecnie są uprawiane na całym świecie. | [[Jigoro Kano]] posiadł już ogromną wiedzę teoretyczną i praktyczną z ju-jutsu. Usystematyzował i ulepszył chwyty starego ju-jutsu dokładając do nich wiele własnych przemyśleń. Usunął z ju-jutsu elementy mogące zagrażać życiu i zdrowiu ćwiczących, a zarazem wprowadził w to miejsce wiele nowych technik, stworzonych przez siebie i nadał im taką formę, w jakiej obecnie są uprawiane na całym świecie. |
| Ogromną zasługą [[Jigoro Kano]] jest nie tylko opracowanie nowego systemu kultury fizycznej ale także wprowadzenie pojęcia: „Wraz z doskonaleniem ciała – doskonalenie umysłu i ducha” co staje się później jedną z głównych zasad judo. [[Jigoro Kano]] stawia swojej szkole o wiele wyższe cele, różną treść i technikę od starego ju-jutsu. | Ogromną zasługą [[Jigoro Kano]] jest nie tylko opracowanie nowego systemu kultury fizycznej ale także wprowadzenie pojęcia: „Wraz z doskonaleniem ciała – doskonalenie umysłu i ducha” co staje się później jedną z głównych zasad judo. [[Jigoro Kano]] stawia swojej szkole o wiele wyższe cele, różną treść i technikę od starego ju-jutsu. |
| |
| {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:kodokan-1887.jpg?600|Obraz przedstawiający trening w Kodokanie (około 1887 r.)}} | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:kodokan-1887.jpg?600 |Obraz przedstawiający trening w Kodokanie (około 1887 r.)}} |
| |
| Bardzo szybko szkoła Kodokan-Judo zyskuje ogromną popularność w Japonii. Dzięki wielkiemu autorytetowi [[Jigoro Kano]], jego nieprzeciętnym cechom charakteru i osobistej kulturze rozwój judo postępuje żywiołowo. | Bardzo szybko szkoła Kodokan-Judo zyskuje ogromną popularność w Japonii. Dzięki wielkiemu autorytetowi [[Jigoro Kano]], jego nieprzeciętnym cechom charakteru i osobistej kulturze rozwój judo postępuje żywiołowo. |
| Jako członek MKOL osiągnął w 1935 roku przyznanie Japonii Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1940 roku. Druga wojna światowa zniweczyła te plany. (Witkowski i wsp. 2009). | Jako członek MKOL osiągnął w 1935 roku przyznanie Japonii Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1940 roku. Druga wojna światowa zniweczyła te plany. (Witkowski i wsp. 2009). |
| |
| {{a :kacprzycki-ewlucja-przepisow:kano-demonstruje-techniki.jpg?400|Mistrz Kano demonstruje techniki judo}} | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:kano-demonstruje-techniki.jpg?600 |Mistrz Kano demonstruje techniki judo}} |
| |
| Mając 78 lat, profesor [[Jigoro Kano]] umiera na statku „Hikawa-Maru” 4 maja 1938 roku wracając z Kairu, z posiedzenia MKOL (Witkowski 1993). | Mając 78 lat, profesor [[Jigoro Kano]] umiera na statku „Hikawa-Maru” 4 maja 1938 roku wracając z Kairu, z posiedzenia MKOL (Witkowski 1993). |
| |
| |
| * Wprowadzono jawne sędziowanie, czyli każda oceniona przez sędziów akcja musi być zapisana na tablicy rejestrującej przebieg walki. Wszystkie techniki i przewinienia (IPPON, WAZA-ARI, YUKO, KOKA, HANSOKU-MAKE, KEIKOKU, CHUI, SHIDO) ogłaszane przez arbitra muszą być na nich odnotowane. | * Wprowadzono jawne sędziowanie, czyli każda oceniona przez sędziów akcja musi być zapisana na tablicy rejestrującej przebieg walki. Wszystkie techniki i przewinienia (IPPON, WAZA-ARI, YUKO, KOKA, HANSOKU-MAKE, KEIKOKU, CHUI, SHIDO) ogłaszane przez arbitra muszą być na nich odnotowane. |
| | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:tablica-wynikow-str14.jpg?200 |}} |
| |
| * Ustalono gesty jakimi sędziowie wyrażają swoje opinie. | * Ustalono gesty jakimi sędziowie wyrażają swoje opinie. |
| | |
| | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:gesty-sedziowskie-01.jpg?400 |}} |
| | |
| | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:gesty-sedziowskie-02.jpg?400 |}} |
| | |
| | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:gesty-sedziowskie-03.jpg?400 |}} |
| | |
| | {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:gesty-sedziowskie-04.jpg?400 |}} |
| |
| * Zalecono instalowanie zegarów informujących zawodników i publiczność o czasie walki, które powinny pokazywać czas walki zgodny z oficjalnym czasomierzem. . | * Zalecono instalowanie zegarów informujących zawodników i publiczność o czasie walki, które powinny pokazywać czas walki zgodny z oficjalnym czasomierzem. . |
| * Rzut wykonany z pola walki w przypadku wyjścia UKE poza pole walki w trakcie wykonywania rzutu – jest zaliczany. | * Rzut wykonany z pola walki w przypadku wyjścia UKE poza pole walki w trakcie wykonywania rzutu – jest zaliczany. |
| * Przy równoczesnym upadku, gdy niemożliwym jest ocena czyja technika była decydująca takiej akcji się nie zalicza. | * Przy równoczesnym upadku, gdy niemożliwym jest ocena czyja technika była decydująca takiej akcji się nie zalicza. |
| * Wprowadzono tablice wyników w układzie horyzontalnym | * Wprowadzono tablice wyników w układzie horyzontalnym {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:tablica-wynikow-str24.jpg?400|}} |
| * W przypadku walki nie rozstrzygniętej na tablicy wyników arbiter ogłaszając HANTEI musi pokazać swoją opinię. Decyzja musi być pokazana przez całą trójkę sędziów równocześnie. | * W przypadku walki nie rozstrzygniętej na tablicy wyników arbiter ogłaszając HANTEI musi pokazać swoją opinię. Decyzja musi być pokazana przez całą trójkę sędziów równocześnie. |
| * Wyjście poza pole walki należy ukarać karą CHUI, zaś celowe wyjścia lub wypchnięcia należy ukarać KEIKOKU. | * Wyjście poza pole walki należy ukarać karą CHUI, zaś celowe wyjścia lub wypchnięcia należy ukarać KEIKOKU. |
| * Walkę kończy sygnał dźwiękowy a nie komenda SOREMADE. | * Walkę kończy sygnał dźwiękowy a nie komenda SOREMADE. |
| * Wprowadzono funkcję KIEROWNIKA ZAWODÓW. | * Wprowadzono funkcję KIEROWNIKA ZAWODÓW. |
| * Doprecyzowano wymiary JUDO-G | * Doprecyzowano wymiary JUDO-G {{ :kacprzycki-ewlucja-przepisow:wymiary-judogi.jpg?400|}} |
| * Wezwanie lekarza: Wejście lekarza na matę z powodu drugiej (następnej) drobnej, tego samego rodzaju kontuzji tego samego zawodnika jest rejestrowane „krzyżykiem”. (Np. krwotok z nosa – pierwsze wejście lekarza nie jest rejestrowane, drugie musi być zarejestrowane „krzyżykiem”, trzecie dwoma „krzyżykami”, a czwarte wejście oznacza przegranie walki). | * Wezwanie lekarza: Wejście lekarza na matę z powodu drugiej (następnej) drobnej, tego samego rodzaju kontuzji tego samego zawodnika jest rejestrowane „krzyżykiem”. (Np. krwotok z nosa – pierwsze wejście lekarza nie jest rejestrowane, drugie musi być zarejestrowane „krzyżykiem”, trzecie dwoma „krzyżykami”, a czwarte wejście oznacza przegranie walki). |
| W przypadku kontuzji arbiter może zezwolić lekarzowi na tzw. „FREE EGZAMINATION”, co upoważnia lekarza do zbadania. | W przypadku kontuzji arbiter może zezwolić lekarzowi na tzw. „FREE EGZAMINATION”, co upoważnia lekarza do zbadania. |
